Sinds vorige week heeft België een nieuwe premier. En dat was groot nieuws. Niet omdat dat betekende dat er eindelijk ook een federale regering is. Daarop gaan we nog even lang mogen wachten als op Godot. Nee, het was groot nieuws omdat onze nieuw premier in lopende zaken een vrouw is. Ik heb niet de neiging om me publiekelijk over genderkwesties uit te spreken, maar dit kon ik niet zomaar laten voorbijgaan.
Voor het eerst in de geschiedenis van ons kleine land hebben we een vrouwelijke premier. Een historisch moment. Een stap voorwaarts in de emancipatie van de politiek. Om Queen Beyoncé te citeren: “Who run the world? Girls!” We mogen trots zijn. Is dat zo? Mogen we er trots op zijn dat we meer dan 180 jaar nodig hadden om tot hier te komen? Dat lijkt me nochtans een vertraging van epische proporties. NMBS, eat your heart out.
Hoe komt het dat de tijd nu eindelijk rijp was voor een vrouwelijke premier? Omdat het glazen plafond van de Wetstraat 16 nu wel eens aan diggelen geslagen mocht worden? Omdat het tijd was voor verandering? Laat ik u een geheim verklappen. Wij vrouwen geloven (vaak tegen beter weten in…) in veel illusies. “Als ik zeg dat er niks scheelt, zal hij wel door hebben dat er iets scheelt.” Maar deze illusie? Die slikken we niet.
Heeft ze de benoeming gekregen omwille van haar gender? Ik mag hopen van niet. Heeft ze de benoeming gekregen omwille van haar competenties? Ik mag hopen van wel. Maar blijkbaar kwam het vooral goed uit voor haar partij. Er was nood aan een nieuwe vedette. En de beste kandidaat daarvoor blijkt een vrouw te zijn. Laat het een wijze les zijn voor andere partijen: in tijden van crisis kies je best voor een vrouw.
Ze krijgt het vertrouwen om haar partij te redden. Maar als premier van een regering in lopende zaken is ze machteloos. Ronduit machteloos. Vergeef me dus dat ik dit historisch moment niet in mijn dagboek zet. Maar als over enkele weken, maanden of jaren onze volgende federale regering gevormd wordt… En we dan écht onze eerste vrouwelijke premier hebben die de lakens uitdeelt… Reken dan maar dat ik “Run the World” van Beyoncé door de open ramen van mijn appartement laat knallen.
Alix in Wonderland 